Ehlullah ‘fazla yemek yemeyin’ demişlerdi…
Ehlullah demişlerdir ki: Yemek içmekten başka nimet bilmeyenin ilmi az, azabı çok olur. Tokluk, hastalığın kaynağı, açlık, en faydalı ilâcıdır. Çok yemeye alışmak, türlü hastalıkların sebebi, kalbe kasvet (sıkıntı) verici, bedene illet getiricidir.
Allah, kuluna inayet ve lütfederse ona az yemeyi, az uyumayı, az konuşmayı ilham eder. Tokluk, zihnin işlemesine engel olur. Çok yemek zarar, çok uyumak ona kederdir. Yemesi az olanın elemleri az, sağlığı süreklidir. Açlıkla hastalık birleşemez. Çeşitli yemekleri yiyen, çeşitli hastalıkları çağırandır. Açlık, peygamberlerin gıdası, velilerin makamıdır.
Açlık, zekâları fışkırtan bir deniz, hikmetleri yağdıran bir bulut, ruhları harekete getiren bir rüzgâr, bedenin özelliklerini öğreten bir Anatomidir. Açlık, faziletlere arız olan hastalıkların devası, akılların cilâsı, ruhun aksiyon (hareket) iştihası, yaralı kalbin ilâcı, kuvvet ağacının meyvesi, iffet sıfatının süsü, gönül hoşluğuna ulaşma yoludur. Açlık, velilerin iç temizleyicisi, sıhhat düşmanlarının kahredicisi, ruhun sıkıntılarının gerçek gidericisidir.
Açlık, nefsin tutku ve arzularını öldürür, kalbe hayat ve ferahlık verir, bilgi kazanmayı kolaylaştırır. Alimlerin açlığı derinleşmek, zahidlerinki hikmet, âriflerinki safvet (arınma)'dir. Aşıkların açlığı ise Allah'a yaklaşmaktır. Açlık, nefsi alçaltır, kalbin acıma duygusunu kuvvetlendirir. Ariflerin hikmet nuru, açlığın alevini günlerce söndürür ve birkaç lokma yemekle yetinilir.
Allah için aç duranın kalbinde, hikmetten başka bir kapı açılır Yemeklerin en lezzetlisi açlıktır. Açlık, hazreti mevlânın ziyafetidir. Tokluk akıl ve zekânın kıtlığı, açlık işleticisidir. Nefis ineğini açlık bıçağıyla kesenin kalbi, marifet nuruyla canlanır.
Lezzetinden zevk duyduğu lokmaları, keşki düşman yutsa. Tok olduğu halde yemek yiyen hayvandan farksızdır. Velilerin bedenleri açlıkla doyar Tokluk, insana düşmandır. Açlığın sevincinden dünya padişahları mahrumdur Çünkü açlık, Allah'ın has kullarına ziyafetidir.
