Hem elçi hem baba... Hem sınav hem çile... Hangi sınav çilesiz olur ki... Önceki yazımda babanın çilesi oğlunun kurban olacağıyla ilgiliydi. Şimdi ise yine baba oğlunun ayrılık acısı ile ilgili çile çekmektedir. Evet babanın ciğerparesi, göz nuru oğlu ortadan yok oluyor... Bir anda, beklenmedik bir durumda kayboluyor... Adtık çek çekebilirsen; dayan dayanabilirsen bu ayrılık ateşten gömleğine... Şimdi sıkı durun başlıyor çile... Evlat acısı çilesi... Ne var ki Allah elçisini yardımsız bırakmıyor... Evet Allah'ın rahmeti yetişiyor ve böylece çile atlatılmış oluyor. Şimdi dinleyelim olayı:

Kuyuya atılışıyla oğlumuzun, sınandık!
Sabır ateşinde kıvrandıkça kıvrandık!

Ayrılık acısıyla gözlerimize aklar düştü,
Bilmeyen ne bilsin; acımız içimizi yaktı!

Allah’ın güzel sabrı ancak durdurdu bizi,
Hicran ateşten gömlek, yaktı ciğerimizi!

Ne olur bunak demeyin dedik, babanıza,
Geliyor batıdan mis bir koku burnumuza!

Vallahi, alıyoruz Yusuf’umuzun kokusunu,
Serin algılıyoruz yüzümüz, Mısır’ın yelini!

Sen hala o eski şaşkınlığındasın dediler,
Bunamış yaşlı olarak bizi yaftaladılar!

Değince gözümüze, oğlumuzun gömleği,
Gözlerimizin karanlık beyazlığı eridi!

Karar kesin, teslim olduk yalnızca ona,
Budur yolumuz, yol tanımıyoruz başka!

   Kalın sağlıcakla...