Semerci Ustanın işleri niye arttı
Bundan yirmi yıl önceydi dostlarım, Cağaloğlu’nda bir dergide çalışıyordum. Ziyaret amacıyla İzmir’e gittim. İzmir’in manevi şahsiyetlerinden Merhum Dr. Dursun (Aksoy) Amcamızı da ziyaret ettim. Devamlı güler yüzlü ve her zaman tebessüm halinde bir amcamızdı. Dursun Amcamız, bende kafa karışıklığını, ya da telaşımı görmüş olacak ki:
-Kuzum sana bir hikâye anlatayım da beraber istifade edelim,
dedi.
“ Zamanın birinde bir semerci varmış. Geçimini semer yapıp
sağlıyormuş. Fakat artık şehir hayatının giderek artması yüzünden ne semer
yaptıran var ne de semerci ustası kalmış. Hele şehirde kim semer yaptıracak ki,
artık ulaşım ve nakliye motorlu vasıtalarla yapılıyor. Bizim semerci ustamız da
köyden gelenlerin ihtiyaçlarına göre en fazla haftada bir semer yapar olmuş.
Tabi geçim sağlamak zor. Evden çıkarken ayakları geri gidiyor. Fakat yine de
işini terk etmemiş. Her sabah dükkânını açmış, semer yapmaya devam etmiş. Bir
sabah dükkânını açmış şehirden birisi semer istemiş ondan ama çok hafif olsun,
taşınması kolay olsun demiş. O da peki efendim diyerek sevinçle tüm maharetini
gösterdiği bir semer yapmış. Ertesi gün ve ondan sonraki günler hep aynı adam
semerci dükkânına geliyor bazen bir bazen de dört –beş tane semer siparişi
veriyormuş. Artık bizim semerci ustamız semer yapmaya yetişemez olmuş. İlk önce
bizim ustamız bunu turistik talep sanmış. Her halde şehirde evlerine ya da
bahçelerine dekor olarak koyacaklar da onun için istiyorlar, siparişi veren de
toptancı sanmış. İşe sabahın
karanlığında gelip akşamın karanlığında çıktığı için sokakta kimseyi
göremiyormuş. Bir gün hanımın istediği bir siparişi almak için sokağa çıkmış.
Çıkmasıyla birlikte şaşırmış tabi. Aman Allah’ın insanlar sırtında semerle
dolaşıyorlar. Hem de kendi yaptığı semerler. Gözlerine inanamamış. Sokaktan
geçen insanlardan bir tanesinin yanına gitmiş dayanamamış sormuş:
-Kardeşim niye sırtınla semerle dolaşıyorsun?
Adam bu soru karşısında şaşırmış.
-Ne semeri kardeşim ben katır mıyım? Bir diğerine sormuş,
-Yahu ne semeri ben eşek miyim? Kimisi -Ben öküz müyüm, kimisi at mıyım diyerek
sırtında semer olmadığını söylüyormuş.
Bizim semercinin kafası karışmış. Dükkânına gitmiş ve ertesi sabahı iple
çekmeye başlamış. Çünkü kendisine semer siparişi veren adam sabahları
geliyormuş.
Sabah semer siparişi veren adam gelmiş bu sefer on tane semer istemiş. Bizim
semerci hemen dün gördüklerini adama bir çırpıda heyecanla anlatmış. Adam
sakince dinledikten sonra:
“Bak semerci usta. Bu senin semerlerin hafif ve özenerek
yapıyorsun. Ben bu semerleri o gördüğün insanların sırtına koyuyorum. Bu
gördüğün insanlar daha önce kanaat ehli insanlardı. Fakat sonra kanaat
etmedikleri için, hep daha fazla hep daha iyisi hep daha çok dedikleri için
hırsa kapıldılar. Dünyaya niye geldiklerini unuttular. Heva ve heveslerini,
arzu ve isteklerini ilah yapıp sırtına böyle semer yaptılar. Bunu herkes
göremez, anca kalp gözü açık olan, kanaat ehli açık insanlar görür. İnsanlar
giderek açgözlü oluyorlar. Gelirlerine göre değil de nefislerinin istediklerine
göre yaşıyorlar. Sen de eğer hırsa kapılıp açgözlü olursan bir gün sana da
senin yaptığın semeri yapıp yine senin sırtına takılır. “
Ben Merhum Dursun Aksoy Amcamızdan bu hikâyeyi anlattıktan
sonra bana yine gülerek döndü ve:
“Kuzum Hz. Peygamber S.a.v şöyle buyurmuştur. “ Gerçekten şu
mal çekici ve tatlıdır. Kim onu hırs göstermeksizin alırsa, o malda kendisine
bereket verilir. Kim de ona göz dikerek hırs ile alırsa, o malın bereketi olmaz.
Böylesi kişi, yiyip yiyip de bir türlü doymayan obur gibidir. Üstteki (veren )
el, alttaki (alan) elden daha
hayırlıdır.” Biz de inşallah açgözlü değil de kanaat ehli olalım inşallah.
Not: Semeri alıp da
insanların sırtına takan kim miydi? Bilmem sormadım kendisine. Bence biraz
düşünün kim olduğunu bulursunuz diye umuyorum.
Kısaca:
"Dünya dirliği eğlenceden, oyuncaktan ibarettir. Âhiret
hayatı hakiki hayattır. Bilselerdi (âhireti tercih ederlerdi)"
(el-Ankebût, 29/64)
“Muhakkak ki Allah, inanıp iyi işler yapanları, altlarından
ırmaklar akan cennetlere koyar ve inkâr edenler ise (dünyadan) faydalanırlar,
hayvanların yediği gibi yerler. Onların yeri ateştir.”47 muhammed 12
“Kendisini nefsinin cimriliðinden
koruyan kimseler kurtulmuþ-tur.”Tegâbün sûresi (16)
“Yiyiniz, içiniz, fakat israf etmeyiniz.” (A’raf, 31)