Vefa insana her dem fazilet kazandıran bir erdemdir. Vefa erdeminin kaynağı, menbaı, anayurdu camilerdir. Alem’den Adem’e camilerde vasıl olmak  için camilerde toplanan vefa erdemi Adem’den Alem’e de yine camilerden dağılır.

Dememiz o ki vefanın toplandığı yerde, dağıldığı yerde camilerdir. Her cami, her mescid Müslüman şehrin kalbinde birer vefa abidesidir. İnanmış şahsiyetlerin imanlarının birer şahidi olarak şehirlerinin kalbinde yükselttikleri camiler ve mescidler vefaya vefa gerek  kaidesi mucibince kendilerini şehirlerinin kalbinde yükselten inanmış şahsiyetleri kalbleri mesabesindeki kubbelerinin altında ilahi huzurda rıza makamına doğru yükseltir dururlar.

Esasen ezan bir vefa çağrısıdır. Bu itibarla o ilahi çağrıya kulak verip, her gün  beş vakit namazı camide cemaatle eda etmek, varlığı var edene adanmanın ve  ona vefa göstermenin  ta kendisidir.

Bu mananın meydana getirdiği inkişaf ve inşirah ile öyle bilir inanır ve deriz ki insanın Rabbine kul olduğunun idrakiyle kendisine emir buyrulan kulluk vazifelerini ifası aslında onun en büyük vefasıdır.

Vefa sevgi dolu  kalbden, şefkat dolu yürekten, muhabbet dolu gönülden, marifet dolu akıldan esaslı haberler verir. ‘’Vefa ile Vefat’’ arasında sadece tek bir harfin bulunması ne kadar da manidardır. Bu hakikatten hareketle şunu söylemek son derece yerinde olacaktır. Vefadan mahrum bir kalb, bir gönül, bir yürek, bir akıl, bir insan yaşayan bir ölüdür. Var olmanın şükrü var edene vefadan geçer. Ümmet olmanın şükrü sünnete uymakla mümkündür.

İnsanı insan kılan en soylu erdemlerden biri de vefadır. Vefasızlık korkunç bir vebadır. Bu hastalığın şifası ise her zaman ve zeminde vefasızlığa vedadır.

 

KULLUKTUR VEFA

Dinleriz ezanı tekrar eyleriz

İmanımız her dem ikrar eyleriz

Namazla bu hali ishar eyleriz

Rahmet-i Rahmana ezan bir nida

Faniden bakiye kulluktur vefa

 

Dava için tatlı candan geçerek

Servetten, şöhretten, şandan geçerek

İcabında şu cihandan geçerek

Ölümü öldüren cümle şüheda

Faniden bakiye kulluktur vefa

 

Vefa İstanbul’da yokuşun adı

Hayatta hep düze çıkışın adı

Sevgiyle güzele bakışın adı

Fazilet, bereket bolluktur vefa

Faniden bakiye kulluktur vefa

 

Aşk ile şevk ile gelince vecde

O yüce huzurda eyleriz secde

Secde de alınır en büyük müjde

Secde kalbe  gıda, ruha da şifa

Faniden bakiye kulluktur vefa

 

Hep camiye çıkar şehrin yolları

O yolda yolcudur hakkın kulları

Cami bahçe, müminlerse gülleri

Seyr-i Gülistan’da kulluğu ifa

Faniden bakiye kulluktur vefa

 

Kolay değil elbet varmak menzile

Ne bedeller ister ermek menzile

Bu yol meşakkattir, rahmettir çile

Sefadır bu yolda çekilen cefa

Faniden bakiye kulluktur vefa

 

Edeple girmeli ulu dergaha

İçi dışı rahmet dolu dergaha

Gözyaşı dökmeli cümle günaha

Ancak böyle olur günaha veda

Faniden bakiye kulluktur vefa