Yazarın/ köşe yazarının günlük gazetede yazı yazmasının amacı; toplumsal yaşamda görülen yanlışları, kötü gidişleri dile getirerek insanlığa/ topluma olumlu yönde katkıda bulunmaya çalışmaktır.

   Bunun için yazar toplum içerisinde eskilerin tebdil-i kiyafet (kıyafet değişikliği) dedikleri bir biçimde dolaşan; modern deyimle gizli bir ajan gibidir. Ama bu ajan yaptığı bu onurlu görevi gereği zaman zaman kendini deşifre eden bulutun arkasındaki ay gibi ortaya çıkmaktadır. Ortaya çıkması da yine yaptığı görevin iyi sonuçlar vermesi içindir.

   Şunu demek istiyorum: Toplumsal sorunların farkına varıp çözmeye çalışmak; kişilerin özel sorunları ve iş, uğraşları nedeniyle dikkatten kaçabilmektedir. Ancak köşe yazarı özel olarak ilgi alanı haline getirip kendine dert edindiği için deyim yerindeyse işi o olduğu için toplumdaki aksaklıklar, olumsuzluklar ve yanlışlar gözünden kaçmıyor. Belirtilen nedenlerle ilgili ve yetkililerin düzenli olarak ve ayırım yapmadan, ünlü, ünsüz demeden yazarların dikkat çektiği konuları öz eleştiri olarak görüp dikkate almalı ve değerlendirmelidirler. Bu güzel hizmetlerinden ötürü de onlara teşekkür etmelidirler. Ancak günümüzde yöneticilerin emirlerindeki basın ile ilgili birimlerinde çalışanların bu konuda gerekeni yaptıkları söylenemez. Adı geçen birimler sadece kuruma yönelik yalan ve karalayıcı haberlerin avındadırlar. Kurumu doğrudan hedef alan bir yazı/ haber değilse "bırakın bin yaşasın" deyip bir kenara atıyorlar. Oysa bunun için adı geçen ilgili birimler kurulmuş ve paralar harcanmaktadır. Bunun böyle olduğunu nereden biliyorsun dediğinizi duyar gibiyim. İşlerin böyle yürüdüğünü kendi yazılarımdan biliyorum. Yönetimsel aksaklıkları, yanlışları ve olumsuzlukları dilimin döndüğünce ve gözümün gördüğünce dile getirmeye çalışıyorum; ancak olumlu ya da olumsuz bir cevap alamıyorum. Mahiler (balıklar) derya (deniz) içinde yüzüyorken deryadan haberleri olmayabiliyor; ancak deryanın dışında yaşayanlar yani biz yazarlar deryadaki aksaklıkları görebiliyoruz.

   Bizden söylemesi. Amacımız üzüm yemektir bağcıyı dövmek değildir. Kimseyi kırmak hiç değildir.