17 Ocak 1998: 28 Şubat darbesinin ardından 17 Ocak günü ise beklenen gelişme oldu. Refah-Yol'u deviren odaklar bir darbe daha vurarak topyekün yok etme amacıyla Refah Partisi'nin kapatılmasına, yöneticilerine 5 yıl siyaset yasağı getirilmesine karar vermişlerdi. 6,5 milyon seçmenin partisi kapatılmış, milli irade yok edilmişti.

Kapatma davası sırasında Anayasa Mahkemesi Başkanı olan Ahmet Necdet Sezer, dava öncesi yaptıkları ön incelemede “Kapatma davasıyla suçlanan siyasilere verilecek cezanın davadan sonra verilmesine karşı oy yazısı yazmış, siyasilere cezanın hemen verilmesi gerektiğini savunmuştu.” (Heyet,1998:16)

 Karpat, Refah Partisi'nin kapatılma vakasını şöyle analiz eder: Merkezdeki RP liderleri, Türkiye'nin en büyük belediyelerini ele geçiren ve taşrada da halkın büyük desteğini kazanan Refah Partili belediye başkanlarının izinden gitti. Belediye başkanları etkili, dürüst ve demokratik yönetim sayesinde cemaat liderlerinin ve taşra kökenli esnafın olduğu kadar birçok laik zihniyetli yurttaşın da desteğini sağladı. Bunun sonucunda Refah Partisi halka ekonomik kalkınma, vergi desteği, uygun koşullarda kredi, İslami kimlik ve kültüre saygı ve demokrasi vaat ederek parti programını genişletti. Böylece 1991'de yüzde 16,7 olan oyunu, 1995'te yüzde 22'ye çıkardı ve Türkiye'nin en büyük partisi haline geldi. Doğru Yol Partisi'yle bir koalisyon kurdu, ama 1997'nin ortalarında istifa etmeye mecbur bırakıldı. 1998'de laik Cumhuriyet ilkelerini ihlal ettiği gerekçesiyle Anayasa Mahkemesi tarafından kapatıldı. (Karpat,2007:196)

HAZIRLAYAN: HÜSEYİN YAĞMUR