Ard arda yükselir davudi sesler

O sesler her daim alemi besler

Dinlerken tutulur cümle nefesler

Ezan ile kullar hakka çağrılır

 

Günah, oklarıyla avlayan kirler

Elini, kolunu bağlayan kirler

Azalardan kalbe damlayan kirler

Abdest ile tüm bedenden ayrılır

 

O kutlu çağrıyı duyan gönüller

Tekbirle imama uyan gönüller

Başını secdeye koyan gönüller

Taat ile şu benlikten sıyrılır

 

Camilerde hep cem olur müminler

Cemaatle  hem dem olur müminler

Birbirine merhem olur müminler

Muhabbetle ne yaralar sarılır

 

İlahi huzurda saf saf duranlar

Kardeşini ALLAH için soranlar

Gönülden gönüle köprü kuranlar

Elbette ne küser ne de darılır

 

Dışarıyla ilgi hepten kesilir

İçeride sesler cepten kısılır

Edep ile oturulur, susulur

Ancak ‘’ALLAH ALLAH’’diye bağırılır.

 

Görür kendisini saf ayineden

Eder tövbesini her ayıp eden

Bulur kendisini orda kaybeden

Gaflet uykusundan hemen ayırılır

 

Aşk ile Rahman’a eller açılır

Açılan ellere yollar açılır

Yalvararak ne engeller aşılır

Kaza, bela,dua ile savılır

 

Gür ses ile aldığımız her tekbir

Anlayana ‘’ALLAH birdir’’der tekbir

Çatla behey zalim, patla müstekbir

Avaze aleme böyle salınır

 

Önce edep ile eller bağlanır

Sonra zikir ile diller ballanır

Rükudan secdeye vecdle çağlanır

Aşk ile namaz böyle kılınır

 

Ona kulluk bize ne büyük nimet

Her emrinde saklı sayısız hikmet

Abidlere gökten yağar sekinet

Rahmet rüzgarıyla matem dağılır

 

Çöktüğümüz dizler ile gitmeli

Alnımızda izler ile gitmeli

Arı duru hisler ile gitmeli

O yüce dergaha neyle varılır?

 

 

Not: Bu şiir Hüküm Dergisi’nin Eylül 2022 nüshasında yayınlanmıştır.