“Bütün karışıklıkların kaynağı, 7. Ordunun mukâvemetsiz ve habersiz çekilmesidir”

“Dördüncü Ordu Kumandanı Şam’da neşrettiği bir beyanname ile halka harp vaziyetlerinin icaplarına ayak uydurmalarını ve sükûnetlerini muhafaza etmelerini, kıt’alara da yerlerinden kıpırdamıyarak oldukları yerde müdafaada bulunup talimatı beklemelerini ve ric’ate son vermelerini emrediyordu. Menziller ve bütün askerî tesisler işlerine devam edeceklerdi. […]

“Vereceğimiz hükümlerde hissî olmamak, namuslu, bîtaraf ve asker kalmak şartile ahvale ve vaziyete dikkatle bakacak olursak, bütün karışıklıkların kaynağını, Dördüncü, Yedinci ve Sekizinci Orduların müşterek bir müdafaa yapamamış, Yedinci Ordunun ‘muntazam ric’at’ endişesile mukavemetsiz; mukavemetsiz olunca da tabiatile oldukça muntazam çekilmesi ve Sekizinci Ordunun da sol cenahından apansızın çevrilmek suretile bir anda eriyip gitmesi, bu bozgunun başlıca sebebini teşkil eder. [Bu cümle, bozuktur; cümlede, sondaki “bu bozgunun başlıca sebebini” ibâresi fazladır…] […]

Düşmanı Humus’ta durdurup geri püskürtmek mümkündü

“Çok iyi bir kumandan ve samimî bir vatanperver olan Mersinli Cemal Paşa bütün askerî dehasını, ilmini ve ahlâkını, hepsini bu felâketi önlemek için harcamıştır.

“Eğer talih kendisine yâr olmuş ve Ordular Grubu Kumandanı Liman Fon Sanders Paşa sözünü öteki ordu kumandanına da dinletmiş olsaydı, bizden daha yorgun ve daha bitkin olarak ilerleyen düşman ordusunu bir taraftan [aşağıdaki ik̆tibâsımızda görüleceği üzere, “Humus’ta” demek istiyor] yakalayarak kulağından tutup geldiği yere fırlatmak işten bile değildi. O zaman ne Mondros Mütarekesi ve ne de daha ağır hâdiseler meydana gelmez ve hükûmet de daha müsait şartlarla bir çıkar yol arar bulurdu. Bu, facianın ayrı bir perdesidir.” (Cevat Rifat Atilhan, “Görünmeyen İnkılâp”, Büyük Doğu, 15.12.1950, sayı 39, Tef. No 14, s. 10)

Vahîdüddîn Han’ın ve sâir Hük̃ûmet erk̃ânının hayretengîz gafleti

Mustafa Kemâl̃, muazzam hezîmete rağmen, Cephedeki üç ordu bak̆iyesine Kumandan tâyîn edilince, Mersinli Cemal Paşa ve Yâveri İstanbul’a dönüyorlar. Bir müddet sonra, ikisi berâber, 7 Ekim 1918 il̃â 8 Kasım 1918 târihlerinde kısa bir müddet Sadrâzamlık yapan Müşir Ahmed İzzet Paşa’yı (Furgaç; Manastır, Nasliç, 1864 – İstanbul, 31.3.1937, Karaca Ahmed Mez.) konağında ziyâret ediyorlar. Yüzbaşı Cevat Rifat’ın naklettiğine göre, iki Paşa arasında (câhil halktan vazgeçtik, Hük̃ûmet ricâl̃inin dahi ne büyük gaflet içinde olduğunu gösteren) aşağıdaki muhâvere geçiyor:

“Müşir, benim de elimi bir baba gibi sıktı. Yanlarında bulunmaklığımda mahzur görmediler ve konuşmağa başladılar.

“İzzet Paşa:

‘- Teşrifinizden evvel bazı malûmat aldık paşa hazretleri! Dördüncü Ordunun böyle başka başka ordularla takviyesi yerine kumandanızda tek bir ordu bırakılıp da o takviye edilse idi, felaket bu kadar ânî ve bu kadar vâsi bir şekilde husul bulmazdı fikrindeyim!

‘- Mütalâa-i devletiniz musibdir Paşa Hazretleri! Bir de buna bir Alman Generalinin ilâvesi, orduyu büsbütün çileden çıkardı. Sözünü dinletemedi. Enver Paşaya vaktinde ve emniyet ettiğim bir zabitle (Süvari Albayı Nazmi Bey) uzun bir rapor göndermiştik. Vaktinde tedbir alamadılar.

 

(https://fr.wikipedia.org/wiki/Cemal_Mersinli; 29.1.2023)

Rahmetli Mersinli Cemâl Paşa, 1. Cihân Harbi günlerinde…

“Çok iyi bir kumandan ve samimî bir vatanperver olan Mersinli Cemal Paşa, bizden daha yorgun ve daha bitkin olarak ilerleyen düşman ordusunu bir taraftan yakalayarak geldiği yere fırlatacak tedbîrler alıyordu…” (Rahmetli Yâveri Yüzbaşı Cevat Rifat Bey’den, Büyük Doğu, 15.12.1950) Ne var ki Devleti içinden çürütmüş, dizginleri ele almış Sabataî-Siyonist-Farmason çete, buna müsâade etmiyecekdir… Pâdişâhından neferine kadar nasıl bir hıyânet ve Münâfık şebekesiyle karşı karşıya bulunduğunu bilmiyen Milletimizin asırlardır kanıyle, teriyle suladığı topraklar üzerinde istedikleri ameliyâtı yapacak, ondan, jenosidci Siyon Devleti’ni çıkaracaklardır…

***