"Ne mucize ne efsun,

Ne örümcek ne yosun;

Çankaya yeter bize

Kâbe Arab'ın olsun..."

Diyordu Kemalist yazar Kemalettin Kamu…

Kemalizm bir din gibi sunulmuştu Türkiye'ye, bu dinin mabedi ise Anıtkabir. Her şeyin sınır çizgisi olarak Anıtkabir ve Anıtkabir ziyareti olarak gösterildi yıllarca.

Türkiye'nin medarı İftiharı Erbakan Hoca Anıtkabir ziyaretine gitmediği için hedef gösteriliyordu, İran veya diğer İslam ülkesi liderlerinden biri Türkiye'ye gelip Anıtkabir'i ziyaret etmediği takdirde, yapılan antlaşmalar ve karşılıklı mutabakatlar bir kenara atılıp O Ülke liderinin Anıtkabir'i ziyaret etmemesi tek gündem olarak ülkeye sunulurdu.

Eğitim sistemi zaten Kemalizm ekseninde dönerdi ki hala dönüyor. Başarı temel değil, hiçbir zaman da olmadı, en çok, en şaşalı programı yapan ön iyi okul, iyi eğitimciydi. Öğrencinin insan olması, çok ta önemli değildi. Yeter ki Kemalizm dininin temel ritüelleri yeterince yerine getirilsin.  Yetişen gençlik “Kemalist” olsun bize yeter havasıyla “yürüyelim arkadaşlar” havası verildi. Yüründü, İslamcılar da, solcularda, her kesin ruhunun derinliklerine Kemalizm nakşedildi.

Arada bir farklı bir kafa çıkıp ta Anıtkabir'e gitmeyince saldırının hedefi oldu. Kemalizm'i aştık sanırken meğerse her geçen gün Kemalizm biraz daha hortlamış meğerse hala törene gitmeyene “falankes Anıtkabire gitmedi, nerde bilmem ne ruhu…” diye haber başlıkları atmaya devam ediyorlar.

Geçen gün 23 Nisan Kutlamaları için HDP lideri Selahattin Demirtaş, Anıtkabir gitmediği ve Kutlamalara katılmadığı için bazı eski İslamcı haber sitelerinde haber konusu oldu. “… HDP ve lideri 23 Nisan Kutlamalarına katılmadı, nerede 1920 ruhu, neden HDP Anıtkabir de değil” diye haberler yaptılar. Dün Erbakan'a bu nedenle ayar vermeye çalışanlara kızanlar, tamda aynı nedenle HDP liderine kızıyorlardı. İçlerine işlemiş Kemalizm ruhunun tezahürü olarak, yüksek sesle YUUUUH! demeye çalışıyorlardı. Dünün İslamcıları bugünün Kemalist'i pozuyla poz veriyorlardı.

Keşke bu kadar Kemalist olmasaydık, ama sistem İslamcıları Kemalist yapmış, ruhunun derinliklerindeki Kemalizm aşkı böylece ortaya çıkmış oldu. Dünün Kemalist Solcuları bu gün reklam yazarı oldular, zira dünün İslamcıları bugün hem müteahhit hem Kemalist olmuşlar. Devran dönmüş devletin kılcallarına girdiğini sanan bizim mahalle dün aynı damarda olduğunu sananların yanılgılarını kopyalayıp yüreklerine yapıştırmışlar.

Kemalizm'e karşı yıllarca mücadele ruhunu yüceltenlerin bugün Kemalizm'i referans alması iç acıtıyor. Atılan her adımda geçmişten getirdiğimiz acıları unutmadan hareket edersek doğrulara ulaşabiliriz. Yoksa gideceğimiz nokta dün tüh dediğimize bugün tapma olacaksa bunca mücadele neden yapıldı. Mesele sadece Demirtaş'ın Anıtkabir'e gitmemesi değil kendimizle çelişmemek olmalı.