Hep bize okullarda öğretilen nedir? Çocuklar, gençlik bizim geleceğimizdir. Bir toplumun geleceğini o toplumun gençlerine bakarak tahmin edebilirsiniz.

 

Peki, biz "geleceğimize yatırım yapıyoruz" diyerek aslında neye yatırım yapıyoruz? Yoksa banka hesaplarına mı yatırım yapıyoruz : Hele şu kredi borcunu bitireyim. Hele çocukların her birine hem Türkiye'de hem de Belçika'da bir ev alayım diye mi uğraşıyoruz?

 

Eğer öyleyse biz sadece stokculuk yapıyoruz.

 

 Allah (CC) ile yüz yüze gelmemiz muhakkaktır.

 

Bu karşılaşma gerçekleştiğinde *Rabbim benim dört evladım vardı, hepsine de birer daire aldım, banka hesaplarına da şu kadar euro yatırdım" dediğimiz zaman Rabbimiz bize "hmm İyi, aferin. İyi yapmışsın, hadi gir cennete" mi diyecek....

 

Sizce....

 

Çok değerli anne babalar  Belçika'da sizlerle iç içe beş yıl geçirdim. Sokak sokak özellikle Liege, Ghent, Brüksel, Charlereoi şehirlerini gezdim. Çayınızı, çorbanızı içtim ve aile yapısını yakından gördüm. Genelleme yapmak istemem ama görünen manzara hiç de iyi değil.

 

Brüksel'de, özellikle yabancıların ağırlıkta oldukları mahallelerin sokakların bu tüplerden geçilmediği bazı makalelerde, gazete haberlerinde yazıyor.  Bizim gençlerimiz de dahil, genel olarak gençler bu gaz tüpü uyuşturuculuğuna batmış durumda.

 

Acil çözüm nedir? Acil çözüm manevi eğitime önem vermektir.

Sevgili anne ve babalar! Gelin çocuklarımıza manevi terbiyenin önemini anlatalım. Onlara zaman ayıralım. Para nasılsa kazanılır ama bir evlat zehirlendikten sonra, yitirildikten sonra nasıl tekrar kazanılır.

 

Çocuklarımızı örnek insanlarla tanıştıralım, günümüze kadar gelen Mevlana, Nasreddin Hoca, Hacı Bektaş-i Veli, Hacı Bayram Veli, Aziz Mahmud Hüdayi Hazretleri gibi pek çok insanın hayatına dokunmuş (dokunmaya devam eden) o gönül dostlarını anlatalım. Anlatanları dinletelim.

 

Sizleri de haklısınız. Yokluktan geldiniz, bir tahta bavulla geldiniz. Ama artık bunlar geride kaldı.

 

Bunları unutmayacağız ama geleceğe de bakacağız.  Zira, artık kaç nesil büyüdü ve buralı oldu.

 

İşte birkaç öneri:

 

-Çocuklarımızın okullarına gidelim sınıf öğretmenleri ile konuşalım, tanışalım, yüzümüz gülsün.

 

-İkram edelim. Unutmayın Hz Peygamber (s.a.v.) ikram ediniz, ikram kişinin kalbini yumuşatır diyor.

 

- Özellikle babalar, erkek ve kız ayrımı yapmadan çocuklarınızla dolu dolu vakit geçirin. Az da olsa dolu dolu olsun 1 saat olsun her çocuk için ve yüzüne bakarak konuşun. Beraber ortak etkinlik yapın.

 

-Çocuklarımız günde 10 dakika sesli Türkçe kitap okusunlar. Sonra  Fransızca(veya Flamanca/Almanca) konuşsunlar sesli kitap okusunlar ki kelimeler hafıza da kalsın. Konuştukları dil ne Türkçe ne de yaşadıkları ülkenin dili. Her birinden biraz aşure gibi dil olmaz.

 

- Manevi eğitime önem verelim dedik. Nasıl? Onlarla birlikte her hafta bir manevi önderi tanıyalım. Ülkemizde yetişen gönül adamlarından Yunus Emre, Eminr Sultan gibi yüzlerce örnek olmuş insanlar var. Hatta sevgili anne babalar sizler hangi şehirde doğdu iseniz Türkiye'de o şehrin manevi önderini de tanıtın. Çorum'da sahabeleri G.Antep'de Şahinbeyi, K.Maraş'da Ukkaşe hazretlerini. Konya'da Sadrettin Konevi, Manisa'da Ahmed Şemseddin Marmaravî, gibi.

 

Kısaca değerli kardeşlerim bu satırları yazarken içim yanıyor sizin gibi. Sizin çocuklarınız da benim çocuklarım. Liege'de Kare denen sokağı biliyorsunuz. Oradan geçerken gördüklerim çok üzücü.Gelin bu yazıyı okuyan siz değerli kardeşlerimiz biraz düşünelim beraber, bende dahil elimden geleni yapıyorum. Sizinle birlikte gücüm yettiğince de hazırım çözüm için. Aslında çözüm basit. Daha çok vakit geçirmek ve çocuklarımıza SENİ SEVİYORUM demek...

 

Hesabına para yatırmak değil. Seni sen olduğun için seviyorum demek.