Türkiye Cumhuriyeti belki de tarihinin en büyük sistemsel değişikliğinin arifesinde.

16 Nisan'da yapılacak Anayasa değişikliğine sadece 17 gün var.

Lakin her gün televizyon ekranlarına Referandum hazırlıklarıyla ilgili haberler yansıyor olsa da bu çaptaki değişikliğe yakışır bir heyecan yok.

Bırakın güçlü ve sarsıcı bir ruh halini adeta tatsız tuzsuz bir isteksizlik dolaşıyor memleketin sokaklarında.

Mitinglere, toplantılara, çadır etkinliklerine rağmen insanların yüzlerinde ve sözlerinde can sıkıcı bir sessizlik var.

Bu sessizlik, benim içime de söküp atamadığım rahatsız edici bir hissi de dolduruyor.

***

Bu tarafta kuşkusuz milletçe her daim teyakkuzda olmamızı gerektiren bir örgüte dair mücadelenin her geçen gün görünür olmaktan çıkması besliyor bu hissi.

Bir de bunu fırsat bilen tütsülenmiş müritlerin hâlâ pişkin bahar güzellemeleri yapabilmelerine duyulan öfke.

Gasp edilen onca makamın nimetleri kirli amaçlar için hoyratça kullanılırken yapılan haksızlıklar, vicdansızlıklar, günah almalar, hainlikler hiç olmamış gibi davranmalar, Referandumun heyecanını bastırıyor adeta.

Bir zamanlar hem yalanlarıyla kandırdıkları hem de gönüllü kirli ilişkiler inşa ettikleri bürokrat ve siyasetçilerin eliyle ‘milletin mevkilerine' çöreklenirken de durum ‘garip hiçbir şey yok' havasındaydı zaten.

Bu rezalet, tek hesabı memleket olanlar için sürpriz değil ama 15 Temmuz gibi bir işgali yaşamış bir ülkede birilerinin zalimlere karşı bu kadar çabuk rehavete kapılması şaşırtıcı.

Hem de çağın en güçlü silahına dönüşen sosyal medyadaki hesaplar yandaşlara umut dağıtırken 15 Temmuz'un defterini düren millete korku, tedirginlik ve inançsızlık aşılarken yaşanıyor bu rahatlık.

Örgüte dair masumiyet karinelerinin yükselmesi yetmiyor gibi yeni bir kalkışma konusundaki her söylenti insanları öfkelendiriyor, bir şeylerden uzaklaştırıyor oysa.

Yalnız bu, kaç zamandır ‘bahar ayının şaşaalı geçeceği konusunda fetvalar verilmesinin asıl sebebi ne olabilir?' sorusunun sorulmasına da neden oluyor, dikkat edile.

Sahi tek bir merkezden emir aldıklarını kanıtlarcasına atılan mesajlar gerçekten neyin derdinde? Ne türden bir subliminal mesajlar taşıyor zihinlerimize bu meydan okumalar?

Emre Uslu'nun mesajında ‘hazan olur, ayaz vurur, soğuk keser sonra bahar gelir 1000 ışkın boy verir. Nuh tufanı bile bitirememiş hayatı/hakikati. Enseyi karartmayın' şeklinde özetlenen sözlerin gerçek amacı ne?

Bu sözler sanıldığı gibi yenilgiyi kabullenmekten mi yoksa FETÖ ile sert, kararlı bir mücadele ediliyormuş havasını yaymak için mi saçılıyor ortalığa?

Sanıkların başlayan darbe davalarında hiçbir şey olmamış gibi rahat tavırlar, reddiyeler, mesnetsiz iddialar, kandırılmış insan rolleri sergilemeleri ortadayken hangi Nuh tufanından bahsediyorlar mesela?

FETÖ'nün iflah olmaz müritleri hangi hazanı, ayazı, soğuğu yaşadıklarını iddia edebiliyorlar?

Bir yandan hayatları örgütçe tarumar edilen insanların diğer yandan Jetlerden, tanklardan, helikopterlerden açılan ateşlerle ölen, yaralanan, sakat kalanların yaşadığı ‘hazan, ayaz, soğuk' orta yerdeyken hem de.

Görünen o ki FETÖ zalimlikten masumiyete evrilme taktiği oynuyor ki, maalesef bunun tuttuğunu tek başına siyasetçilerin, bürokratların sessizliklerine bakmak bile yeter.

***

Şimdi eğri oturup doğru konuşalım. Daha bir yılı çıkmadan bu ülkede kanlı bir işgal girişimi olmamış gibi davranmaların, azmettiricileri yok saymaların ortasında Referandumla ilgili nasıl bir hisse kapılır insan?

Ya da birilerinin herkesi uyutmaya çalıştığı bir zamanda eğer referandumda korkulan başa gelirse bunun günahı kimin?

Bence suçu bütünüyle verimsiz CHP'ye, kıskanç Almanya'ya, kurnaz Öcalan'a atıp, işin kolayına kaçmayalım artık. Kabul edilmesi zor olsa da herkesten önce asıl günahın hâlâ AK Partili görünüp, ortalıkta en fanatik Reisci diye dolaşanların olacağını kabul edelim.

Yabana atılmayacak oranda insanın arzusunu ve heyecanını köreltenler de ben gibilerin içine rahatsız edici hissi dolduranlar da en başta onlar çünkü.

Allah derdi sadece memleket olanların yardımcısı olsun.