Yazar olmanın zorluklarının yanında güzellikleri de var. Yazar sadece yazan değil; öyle olsaydı ona katip denirdi. Çünkü katip/yazan; sadece kendisine söyleneni dikte eder ve kendisine dikte ettirilerek ortaya çıkacak metnin içeriği üzerinde bir etkisi olmaz. Oysa yazar dimağındaki düşünceleri, hayalleri ve güzellikleri, öngörüleri yazısına döker. Böylelikle yazar, düşünüp iyiyle kötüyü ayırt edebilendir ve aklını kullanarak bir buluşta olandır. Bu açıdan yazar aynı zamanda bir bilim adamıdır da. Yazar gördüklerini, farkettiklerini olumlululuk süzgecinden geçirip eledikten sonra cevherin özünü alıp okuyucusuna sunmak için durmadan ter döken bir sanatkardır. Amacı toplum gelişsin, bilgisizlikten kurtulsun, iki ayağının üstünde durabilsindir.

   Yazar, kırıp dağıtan değil, toparlayıcı ve birleştirici olandır.

   Öğüt insanların yitik yiyeceğidir. Nerede ve kimde bulursa almalıdır; ancak öğüdün insanlık yararına olması kaydına dikkat edilmelidir. Yazar, "Laf olsun torba dolsun!" diyemez.

   Burada yazardan kastımız; elbette ki toplumu aydınlatıcı, kucaklayıcı, olumlu yönde öz eleştirici; topluma yol gösterici ve toplumun karşı karşıya bulunduğu badirelerden toplumun elinden tutup kurtarıcı rol üslenendir. Yoksa toplumu küçük gören, alay eden, yanlışlarını da sırf kendi düşüncelerine ters düşüyor diye eleştiren ama doğru yolu gösyermeyene yazar değil; olsa olsa ancak toplumun baş belası denebilir.

   Toplumun kalkınmasında, refah düzeyine ulaşmasında etkili olan yöneticileri olumlu ve somut bir biçimde uyarmak gibi önemli bir görevi vardır yazarın. Bu anlamda yöneticilerin eleştireni olmazsa yöneticiler hatalarını göremez ve yararlı hizmetlerde bulunamazlar. O halde yöneticilerin başından olumlu eleştirileriyle yazarlar eksik olmasın…

   Hz. Ömer (ra) hutbe okurken cemaatten bir mü'min ayağa kalkarak:" Ya Ömer seni dinlemiyorum!" diyebildiği için Hz. Ömer yönetimi, toplumun huzur ve refahını gerçekleştirmede başarının gücünü yakalamıştır.

   Bize Ömerler ve eleştirici bireyler gereklidir.